اختلال شخصیت وابسته Dependent Personality Disorder (DPD) یک وضعیت سلامت روان است که مشخصه آن نیاز بیش از حد دیگران به مراقبت از آن ها می باشد. فرد مبتلا به DPD برای نیازهای عاطفی یا فیزیکی خود به افراد نزدیکش متکی بوده و دیگران ممکن است آن ها را نیازمند یا چسبنده توصیف کنند.
افراد مبتلا به DPD معتقدند که نمی توانند از خود مراقبت کنند. آنها ممکن است در تصمیم‌گیری های روزمره، مانند اینکه چه بپوشند یا چه غذایی بخورند، بدون اطمینان دیگران مشکل داشته باشند. این افراد معمولاً متوجه نمی شوند که افکار و رفتارهایشان مشکل ساز است.
اختلال شخصیت وابسته چیست؟
اختلال شخصیت وابسته الگویی از رفتار منفعلانه و وابستگی بیش از حد به دیگران است به نحوی که ممکن است زندگی فرد را تضعیف کند. درمان اختلال شخصیت وابسته می تواند به فرد در کاهش علائم و حفظ روابط سالم نیز کمک کند. وابستگی در روابط معمولی است، زیرا مردم معمولاً برای حمایت و مراقبت به عزیزان خود وابسته هستند.
با این حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته، می توانند بیش از حد وابسته شوند و برای حفظ روابطی که ممکن است مضر یا یک طرفه باشد، تلاش می کنند. آن ها ممکن است منفعل شوند و نتوانند به تنهایی تصمیم بگیرند یا قاطعانه رفتار کنند. درمان‌های اصلی اختلال شخصیت وابسته معمولاً روان‌درمانی است. گاهی اوقات، فرد ممکن است برای تسکین افسردگی یا اضطراب زمینه ای دارو مصرف کند. در روابط بین زوجین بسیار پیش می‌آید که یکی از طرفین درگیر اختلال شخصیت وابسته باشد در این حالت در کنار درمان‌های فردی می‌توان از متخصصین حوزه زوج درمانی نیز بهره برد.
این مقاله گزینه های درمانی DPD را توضیح می دهد. همچنین توضیح داده می شود که این اختلال چه علائمی دارد.
علائم اختلال شخصیت وابسته
فرد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته ممکن است چندین نشانه رفتاری داشته باشد، از جمله:
- مشکل در تصمیم گیری های روزمره، مانند لباس پوشیدن، بدون اطمینان و توصیه مداوم از سوی دیگران.
- ترس شدید از ناتوانی در مراقبت از خود.
- انجام یا داوطلب شدن برای کارهای ناراحت کننده برای دریافت حمایت یا پرورش از دیگران.
- نیاز به اینکه دیگران مسئولیت جنبه های مختلف زندگی او را بر عهده بگیرند.
- پرهیز از ابراز اختلاف یا ایجاد تعارض در روابط به دلیل ترس از دست دادن رابطه.
- احساس ناراحتی در هنگام تنهایی.
- داشتن ترس از رها شدن و احساس درماندگی در پایان روابط.
- اجتناب از مسئولیت های بزرگسالان با رفتار منفعلانه و درمانده. وابستگی به همسر یا دوست برای تصمیم گیری مانند محل کار و زندگی
- ترس شدید از رها شدن و احساس ویرانی یا درماندگی در پایان روابط؛ فرد مبتلا به DPD اغلب با پایان یافتن یک رابطه مستقیماً وارد رابطه دیگری می شود.
- حساسیت بیش از حد به انتقاد.
- بدبینی و عدم اعتماد به نفس، از جمله این باور که آنها قادر به مراقبت از خود نیستند.
- ناتوانی در شروع پروژه ها یا وظایف به دلیل عدم اعتماد به نفس.
- تمایل به تحمل بدرفتاری و بدرفتاری از سوی دیگران.
- اولویت قرار دادن نیازهای دیگران بر نیازهای خودشان.
- تمایل به ساده لوح بودن و خیال پردازی.
- غمگینی و بی حالی شدید هنگام ترک یکی از عزیزان یا پس از جدایی.
افراد مبتلا به DPD تمایل دارند تنها با افراد معدودی که به آن ها وابسته هستند، تعامل داشته باشند. آن ها همچنین به احتمال زیاد آزار جسمی، جنسی یا عاطفی را تحمل می کنند زیرا نمی خواهند رابطه خود را از دست بدهند.
رویکردهای درمانی برای اختلال شخصیت وابسته
درمان اختلالات شخصیت دشوار است، زیرا افراد مبتلا به این بیماری ها دارای الگوهای ریشه ای عمیقی از تفکر و رفتار هستند که سال هاست وجود داشته است. درمان افراد مبتلا به DPD با مشارکت و حمایت عزیزان مؤثرتر است. معمولاً شامل روان درمانی و به طور بالقوه دارو می شود.
روان درمانی برای DPD
روان درمانی (گفتار درمانی) درمان انتخابی برای اختلالات شخصیت است. هدف درمان کمک به شخص برای کشف انگیزه ها و ترس های مرتبط با افکار و رفتار آن ها است. علاوه بر این، فرد می تواند یاد بگیرد که با دیگران ارتباط مثبت تری برقرار نماید. دو نوع روان درمانی خاص که می تواند به افراد مبتلا به DPD کمک کند، عبارتند از:
درمان روان پویایی
این نوع درمان بر ریشه های روانی و رنج عاطفی تمرکز دارد. در این روش از طریق خود بازتابی، به روابط مشکل ساز و الگوهای رفتاری در زندگی خود نگاه می کنید. این به شما کمک می کند خودتان را بهتر درک کنید. همچنین برای تغییر نحوه ارتباط شما با افراد دیگر و محیط خود موثر می باشد.
درمان شناختی رفتاری (CBT)
این یک نوع درمان ساختاریافته و هدف گرا است. یک درمانگر یا روانشناس به شما کمک می کند تا افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. بنابذاین متوجه خواهید شد که افکار شما چگونه بر اعمال شما تأثیر می گذارد. از طریق CBT می توانید افکار و رفتارهای منفی خود را شناسایی کنید. شما یاد خواهید گرفت که الگوها و عادات فکری سالم تری اتخاذ نمایید. درمان DPD ممکن است به ویژه بر بررسی ترس از استقلال و مشکلات شما با قاطعیت تمرکز کند.
درمان دارویی DPD
در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند اختلالات شخصیت را درمان کند. اما داروهایی برای افسردگی و اضطراب وجود دارد که برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته نیز که ممکن است این مشکلات را تجربه کنند، قابل استفاده می باشد. درمان این شرایط می تواند درمان DPD را آسان تر کند. اما برای داشتن بهترین نتیجه، باید همراه با روان درمانی، دارو مصرف شود. بنابراین داروهایی مانند داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد افسردگی و تثبیت کننده های خلقی می توانند به کنترل علائم کمک کنند.
علاوه بر این موارد، دریافت حمایت کافی و یادگیری و آموزش بیشتر در مورد اختلال شخصیت وابسته، اختلالات شخصیت، و سایر شرایط سلامت روان می تواند به شما و عزیزانتان کمک کند تا در مورد حمایتی که برای پیشرفت به آن نیاز دارید، اطلاعات بیشتری کسب کنید.
